IKKYU SANG อิคคิวซัง เณรน้อยเจ้าปัญญา 1-7
8
อิคคิวซัง เณรน้อยเจ้าปัญญา Dvd 7 แผ่น ตั้งแต่ต้นจนจบ (พากไทย) พร้อม Boxset งาม ๆ น่าสะสมมากค่ะ
การ์ตูนดังแฝงแนวคิดน่าสะสมค่ะ อิ๊กกกกกกคิววววววว…..คร๊าบบบบบบผม เรื่องจริงเกี่ยวกับ”อิ๊คคิวซัง”…ใช้หมอง..ใช้หมอง.อิอิ. อิ๊กคิวซังมีชื่อในวัยเด็กว่า “เซนงิกามารุ” เกิด 1 ม.ค. ค.ศ.1394 หรือ พ.ศ.1937 เมืองซะกะโน ใกล้เมืองเกียวโต พ่อเป็นจักรพรรดิฝ่ายเหนือ แม่เป็นเจ้าหญิงในราชวงศ์ฝ่ายใต้ ซึ่งถูกขับจากวังตั้งแต่อิ๊กคิวซังยังไม่คลอด เพราะถูกฝ่ายตรงข้ามใส่ร้ายป้ายสี ต่อมาทรงให้อิ๊กคิวซังบวชที่วัดอังโคะคุจิ ตอนอายุได้ 6 ขวบ เพื่อหนีภัยการเมือง ได้ฉายาว่า “ชูเคน” ท่านตั้งอกตั้งใจศึกษาพระธรรม ความเจ้าปัญญาฉายแววขึ้นตามอายุ ในวัยประมาณ 10 ขวบ อิ๊กคิวซังแต่ง กลอนวิพากษ์วิจารณ์ความประพฤติที่ไม่เหมะสมของพระภิกษุนิกายหนึ่งที่กอบโกยทรัพย์สินยศฐาบรรดาศักดิ์ บนความทุกข์ยากของชาวบ้าน พออายุ 13 ปี มีโอกาสเข้าพบแม่ทัพใหญ่ชื่อ “อาซิคะงะโยชิมิสึ” หรือ “ท่านโชกุน” ในการ์ตูน อายุได้ 17 ปี อิ๊กคิวซังออกจากวัดอังโกะกุจิ ฝากตัวเป็นศิษย์ของ “หลวงพ่อเคนโอ” ที่วัดไซกอนจิ ได้ฉายาว่า “โชจุน” ที่วัดแห่งนี้หลวงพ่อเคนโอเน้นการปฏิบัติโดยต้องทำงานอย่างหนัก และต้องอยู่กับสิ่งสกปรกเสียส่วนใหญ่ ต่อมาหลวงพ่อมรณภาพ อิ๊กคิวซังจึงเดินทางไปวัด”อิชิยามา” อดอาหาร 7 วัน 7 คืน สวดมนต์ต่อหน้าพระโพธิสัตว์ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้อาจารย์ หลังจากนั้นท่านอายุได้ 23 ปี ก็ไปฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงพ่อ “คะโซ” แห่งวัดโคอัน ซึ่งเป็นพระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์ แต่พอใจที่จะใช้ชีวิตอย่างสมถะและพอใจในวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัด และหนักหน่วงอิ๊กคิวซังต้องทำงานทั้งวัน และปฏิบัติอย่างหนักหน่วง นอกจากใช้แรงงานในวัดแล้ว อิ๊กคิวซังยังต้องสานรองเท้า เย็บเสื้อผ้าตุ๊กตาผู้หญิง และออกไปขายแรงงานในหมู่บ้านละแวกนั้น ซ้ำยังโดนพระรุ่นพี่ที่ไม่ชอบหน้ากลั่นแกล้ง ทำร้าย เตะต่อยอยู่เสมอ แต่อิ๊กคิวซังก็อดทน ในที่สุดความพยายามที่จะค้นหาสัจธรรมก็สำเร็จ เมื่ออิ๊กคิวซังสามารถแก้ปริศนาธรรม ที่หลวงพ่อคะโซตั้งไว้ได้สำเร็จ ด้วยวัยเพียง 25 ปีเท่านั้นและที่นี่เองที่”พระโชจุน”ได้รับฉายาใหม่ว่า “อิ๊กคิว โซจุน” หมายความว่า “รู้พ้นจากโลกสมมติตามบัญญัติของลัทธิเซน” อิ๊กคิวซังน่าจะเป็นพระภิกษุที่บรรลุธรรมเมื่ออายุ ยังน้อยที่สุดรูปหนึ่งในพระพุทธศาสนา เพราะว่าท่านสามารถบรรลุธรรมในขณะที่นั่งสมาธิบนเรือริมฝั่งทะเลสาบ แก่นธรรมที่ท่านค้นพบคือ “เหตุแห่งความทุกข์และความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นในชีวิต ล้วนเกิดจากจิตที่เต็มไปด้วยอัตตา” เมื่อทราบว่าอิ๊กคิวซังสามารถบรรลุแก่นธรรม หลงพ่อคะโซมีความประสงค์ ที่จะมอบใบสำเร็จเปรียญธรรม และตำแหน่งเจ้าอาวาสให้อิ๊กคิวซังสืบทอด แต่อิ๊กคิวซังปฏิเสธด้วยเหตุผลว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติ” ท่านจึงออกธุดงค์ กระทั่งอายุ 34 ปี อิ๊กคิวซังมีโอกาสเข้าเฝ้าท่านพ่อ ซึ่งเป็นองค์จักรพรรดิ ชีวิตช่วงนี้เองที่เป็นที่กล่าวขวัญถึง และขยาดหวาดกลัวและเกลียดชังจากภิกษุด้วยกัน อิ๊กคิวซังเคยไปร่วมงานครบรอบวันมณภาพของพระผู้ใหญ่รูปหนึ่งด้วยสภาพมอมแมมสกปรก จีวรหลุดลุ่ย พร้อมทั้งด่าทอพระที่มือถือสากปากถือศีล เพราะในสมัยนั้นมีพระภิกษุชั้นผู้ใหญ่จำนวนมากที่ทำตัว เคร่งพระวินัย ถึงขนาดบอกว่าผู้หญิงเป็นมารศาสนา แต่ว่ากลับลักลอบให้แม่เล้า-แมงดานำโสเภณีมาบำเรอถึงในกุฏิ นอกจากนี้อิ๊กคิวซังยังต่อต้านพระผู้มีอิทธิพลมีหลายรูปที่หลอกชาวบ้านว่าจะสามารถบรรลุธรรมได้หากบริจาคปัจจัย ให้พระมากๆอิ๊กคิวซังปฏิเสธสังคม
พระในขณะนั้นอย่างรุนแรง และทำทุกอย่างที่ถือว่าเป็นอาบัติเช่นดื่มสุรา เล่นการพนัน ฉันเนื้อสัตว์ ไม่โกนผม+หนวดเครา เดินเข้าออกซ่องโสเภณีอย่างเปิดเผยเป็นว่าเล่นเพื่อต้องการต่อต้านและเสียดสีรวมทั้งสั่งสอนพระจอมปลอม ในยุคนั้นให้ละอายกับการลวงโลก เมื่อท่านอายุได้ 75 พรรษา ระหว่างที่ธุดงค์เร่ร่อน หลบภัยสงครามภายในประเทศมาอยู่ที่เมืองซึมิโยชิ ท่านได้พบกับ”โมริ” ศิลปินขอทานตาบอด ซึ่งภายหลังท่านได้รับนางเป็นภรรยา เมื่ออายุได้ 85 ปีจักรพรรดิแต่งตั้ง ให้อิ๊กคิวซังเป็น เจ้าอาวาสวัดไดโตะกุจิ ซึ่งเป็นวัดหลวงที่สำคัญที่สุดในสมัยนั้น เมื่อไม่สามารถขัดพระราชประสงค์ได้ อิ๊กคิวซังจึงยอมรับตำแหน่ง แต่เพียงแค่วันเดียวก็ลาออก กลับมาอยู่วัดเมียวโชจิที่ท่านสร้างจวบจนวาระสุดท้ายหลังจาก กลับมาอยู่วัดนี้ ได้เพียง 2 ปี ท่านเป็นมาเลเรีย ท่านละสังขารในท่านั่งสมาธิ
พระในขณะนั้นอย่างรุนแรง และทำทุกอย่างที่ถือว่าเป็นอาบัติเช่นดื่มสุรา เล่นการพนัน ฉันเนื้อสัตว์ ไม่โกนผม+หนวดเครา เดินเข้าออกซ่องโสเภณีอย่างเปิดเผยเป็นว่าเล่นเพื่อต้องการต่อต้านและเสียดสีรวมทั้งสั่งสอนพระจอมปลอม ในยุคนั้นให้ละอายกับการลวงโลก เมื่อท่านอายุได้ 75 พรรษา ระหว่างที่ธุดงค์เร่ร่อน หลบภัยสงครามภายในประเทศมาอยู่ที่เมืองซึมิโยชิ ท่านได้พบกับ”โมริ” ศิลปินขอทานตาบอด ซึ่งภายหลังท่านได้รับนางเป็นภรรยา เมื่ออายุได้ 85 ปีจักรพรรดิแต่งตั้ง ให้อิ๊กคิวซังเป็น เจ้าอาวาสวัดไดโตะกุจิ ซึ่งเป็นวัดหลวงที่สำคัญที่สุดในสมัยนั้น เมื่อไม่สามารถขัดพระราชประสงค์ได้ อิ๊กคิวซังจึงยอมรับตำแหน่ง แต่เพียงแค่วันเดียวก็ลาออก กลับมาอยู่วัดเมียวโชจิที่ท่านสร้างจวบจนวาระสุดท้ายหลังจาก กลับมาอยู่วัดนี้ ได้เพียง 2 ปี ท่านเป็นมาเลเรีย ท่านละสังขารในท่านั่งสมาธิ
แต่ละตอนจะเกิดปัญหาต่างๆ ที่มาจากเพื่อนเณรในวัดอังโคะคุจิ (ญี่ปุ่น: 安国寺 Ankokuji ?) คือ ชูเน็นซัง จินเน็นซัง เท็ซไซซัง และเทะสึไบซัง หรือที่โชกุนอาชิคางะ โยชิมิสึ กับคิเคียวยะซัง เจ้าของร้านขายของชำในละแวกวัด ร่วมกับลูกสาว ทั้งจากวิธีที่ตั้งใจกลั่นแกล้งเล่นๆ(อำ) คำถามทดลองเชาว์ปัญญา เหตุสุดวิสัย หรืออื่นๆ แต่อิคคิวก็ใช้วิธีการนั่งสมาธิเพื่อให้เกิดปัญญา และแก้ไขสถานการณ์ไปได้ทุกครั้ง โดยก่อนจะนั่งสมาธิ อิคคิวซังจะมีคำพูดประจำว่า ใช้’หมอง นั่ง’มาธิ และโชกุนก็ยังสั่งการให้ซามูไรชินเอมอน ซึ่งเป็นผู้ตรวจการ เฝ้าติดตามอิคคิวซังไปทุกที่ ราวกับเป็นองครักษ์ส่วนตัว โดยอิคคิวซัง เพื่อนเณร และซาโยจัง เด็กหญิงที่อาศัยอยู่บริเวณวัด จะเรียกว่า ชินเอมอนซัง
ที่มาที่ไปของเนื้อเรื่อง เณรน้อยเจ้าปัญญา อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น โดยย้อนกลับไปในช่วงยุคเฮอัง ใน ค.ศ. 794 จักรพรรดิญี่ปุ่น ได้จัดให้มีโชกุน เป็นตำแหน่งของนายทหารใหญ่ ปฏิบัติหน้าที่เป็นอำมาตย์ใหญ่ช่วยในการปกครองประเทศ แต่ต่อมา ในยุคคะมะกุระ จักรพรรดิกลับดูเหมือนเป็นเพียงหุ่นเชิดของโชกุน ใน ค.ศ. 1333 จึงมีการฟื้นฟูระบบจักรพรรดิ ทำให้จักรพรรดิกลับมามีอำนาจอีกครั้ง แต่ใน ค.ศ. 1336 ก็เข้าสู่ยุคมุโระมะจิ นายทหารเข้าปราบปรามชนชั้นปกครอง แล้วก่อตั้งรัฐบาลโชกุน ขึ้นปกครองประเทศในรูปแบบเผด็จการทหารตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่ง ค.ศ. 1868 เมื่อเข้าสู่ยุคเมจิ ตำแหน่งโชกุนถูกยกเลิก จักรพรรดิมีอำนาจในฐานะประมุขอีกครั้ง
การ์ตูนเรื่องนี้ กล่าวถึงเหตุการณ์ในช่วงต้นของยุคมุโระมะจิ หลังจากตั้งรัฐบาลโชกุนขึ้นแล้ว โชกุนโยชิมิทสึ ต้องการความมั่นคงในอำนาจ จึงออกคำสั่งให้โอรสของพระจักรพรรดิองค์ก่อนไปเข้าพิธีบวชตลอดชีวิต (แต่พระอิกคิวตัวจริง บวชเพราะเป็นพระราชโอรสของพระมเหสีนอกสมรสของจักรพรรดิ และถูกพระมเหสีจากราชสำนักกลั่นแกล้ง) เชงกิโกมารุ พระราชโอรสจึงต้องไปบวชเณรขณะที่ยังเล็ก โดยได้รับสมญาว่า อิกคิว แต่ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ จึงไม่มีความเคียดแค้นโชกุน (ซึ่งได้ชิงอำนาจจักรพรรดิอันชอบธรรมไปจากอิคคิว) นอกจากนี้โชกุนโยชิมิทสึและอิกคิวยังเป็นมิตรที่ดีต่อกันในเวลาต่อมาด้วย
ตัวละคร
วัดอังโกะคุ
อิคคิว (ญี่ปุ่น: 一休 Ikkyuu ?) หรือ อิคคิวซัง เณรแห่งวัดอังโคะคุจิ มีอายุพรรษาน้อยที่สุดและถูกขนานนามว่าเป็น เณรน้อยเจ้าปัญญา (ญี่ปุ่น: 聡明な小坊主 soumeina kobouzu ?) ชื่อในวัยเด็กคือ เซ็งงิคุมารุ (ญี่ปุ่น: 千菊丸 ?) เป็นผู้รักความถูกต้อง และด้วยความฉลาดทำให้มีคนอยากจะมาประลองปัญญาโดยถามปัญหากับอิคคิวซังบ่อยครั้ง
ซาโยจัง (ญี่ปุ่น: さよちゃん Sayochan ?) เพื่อนสนิทของอิคคิวซัง เป็นเด็กที่อาศัยอยู่หลังวัดกับปู่เพียงสองคนเพราะเสียพ่อและแม่ไปตั้งแต่หล่อนยังเด็กๆ มีหวีซึ่งเป็นของแม่ของเธอไว้ดูต่างหน้า และชอบมาเล่นภายในวัดกับอิคคิวซังบ่อยครั้ง มีนิสัยขี้งอนในบางครั้ง มีสัตว์เลี้ยงเป็นลูกแมว ชื่อ ทามะ
เจ้าอาวาสไกคัง (ญี่ปุ่น: 外観和尚 Gaikan Oshou ?) เจ้าอาวาสวัดอังโคะคุจิ เป็นคนที่เข้มงวดกับเหล่าเณร และเป็นคนที่ดูอบอุ่นและอ่อนโยน โชกุนชอบเรียกไปปราบพร้อมกับอิคคิวซังบ่อยครั้ง
ชูเน็น (ญี่ปุ่น: 秀念 Shuunen ?) เป็นเณรที่แก่ที่สุดในวัดอังโคะคุจิ และเป็นศิษย์ผู้พี่ของเณรทั้งหลาย แอบชอบ ยาโยย คิเคียวยะ อยู่
เท็ซไซ (ญี่ปุ่น: 哲斉 Tessai ?) เป็นเณรแห่งวัดอังโคะคุจิ เดิมที่เป็นทหารของฝ่ายตรงข้ามที่ปรปักษ์กับโชกุนโยชิมิทสึ
จินเน็น (ญี่ปุ่น: 珍念 Chinnen ?) เป็นเณรแห่งวัดอังโคะคุจิ รูปร่างอ้วนเพราะกินเยอะ
เทะสึไบ (ญี่ปุ่น: 哲梅 Tetsubai ?) เณรแห่งวัดอังโคะคุจิ มีรูปร่างหน้าตาเป็นที่สะดุดตาและมีนิสัยเงียบขรึม
โมะคุเน็น (ญี่ปุ่น: 黙念 Mokunen ?) เณรแห่งวัดอังโคะคุจิ มีส่วนสูงพอๆกันกับอิคคิวซัง
โกซาคุ (ญี่ปุ่น: 吾作 Gosaku ?) ปู่ของซาโย อาศัยอยู่ในบ้านหลังวัดอังโคะคุจิ มีฐานะยากจน และเป็นยอดฝีมือในการปลูกหัวไชเท้า
ปราสาทคินคาคุจิ
ท่านโชกุน โยชิมิสึ แห่งตระกูลอะชิคะงะ (ญี่ปุ่น: 将軍さま ShougunYoshimitsu Ashikanga ?) โชกุนลำดับที่ 3 ของรัฐบาลมุโรมาจิ
นินะงะวะ ชินเอมอน (ญี่ปุ่น: 蜷川新右衛門 Ninagawa Shinemon ?)
ร้านคิเคียวยะ
ริเฮ คิเคียวยะ (ญี่ปุ่น: 桔梗屋利兵エ Kikyouya Rihei ?)
ยาโยอิ คิเคียวยะ หรือยาโยย (ญี่ปุ่น: 桔梗屋弥生 Kikyoya Yayoi ?)
ตัวละครอื่นๆ
เจ้าหญิงสุเอะ แห่งตระกูลทะกะอุจิ (ญี่ปุ่น: 末姫 Suehime ?) เจ้าหญิงที่ชินเอมอนแอบชอบ
เจ้าหญิงซูยุ เจ้าหญิงจอมแก่นที่ชอบมาเล่นที่วัด
พระจักรพรรดิโกะโกะมัทสุ ท่านพ่อของอิคคิวซัง จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ทางเหนือ
ทสึโบะเนะ อิโยะโนะ (ญี่ปุ่น: 伊予の局 Iyono tsubone ?) หรือเจ้าหญิงเทรุโกะ ท่านแม่ของอิคคิวซัง เจ้าหญิงแห่งราชวงศ์จากทางใต้
มาเป็นพระสนมของจักรพรรดิทางเหนือ ถูกขับไล่ออกจากวัง เพราะมีผู้ใส่ร้ายป้ายสี
หลวงพ่อเซนจิ เพื่อนของหลวงพ่อ
ทามะ แมวของซาโยจัง
********************************************************
